Kral Lear ölümün karanlıklarında ve uçurumlarında insanoğlunun  yolculuğunu araştırımaktadır. Bu iniş insani korkular, güvensizlik ve çaresizliklerle doludur. Doğrusu, ölümle karşılaşma insanoğlunun  iradesine bırakılmamıştır.   Ancak Lear’in   bu ölümcül karanlıkların olduğu bölgelere yola çıkışı, kalbinin paramparça olması ve de zihnini yitirmiş olması sebebiyle bir o kadar üzücü ve de trajiktir. Eskiden Dünyanın Efendisi, şimdi yaşamina veda ederken, derinden aşağılanmış sadece bir fani gibi gerçeği öğrenmek için uğraşmaktadır.  Ancak bu gerçek  yalanlar ve sahtekarlıklarla  dolu ağır çöküşünü getirecektir. Aldatılmış ve kandırılınmış olma bilinci ona acımasız  bir ağrı verirken, ızdırap labirentinin içine iter ve insanlık dışı bir güç ve kuvvetle çarpar. Önceden her şey, şimdi hiçbir şey.Tüm bunlar, en sonunda veya sondan biraz daha erken tüm acıyı üstlenip kendini arındırabilmek için hayatın bir cesasıdır. Lear’in gidişi tüm bağışlardan yoksun bırakıldığı, gerçek bir "danse cadabre"dir. Dünya  bir mezar oldu, biri güneşi çağirsın!